6 yaşındayken gördüğüm Yüksek İşlevli Otizm belirtileri gösteren bir başka erkek çocuğun anne ve babası, bugüne kadar birçok farklı uzmana gittiklerini, çocuğun değerlendirmesinde büyük bir sorun görülmediğini, “bir problem yok” denilerek görüşmelerin sonlandırıldığını anlatmıştı. “Bir problem yok diyorlar, ama bizce bir farklılık var” demişti babası. Bu farklılığın ne olduğu, neden oluştuğu ve bundan sonra onların neler yapması gerektiği konuşulduğunda anne ve baba rahatlamıştı. Çünkü bilinmeyen ya da belirsizlik içeren şeyler herkeste kaygı oluşturur. Ancak bildiğimiz şeyleri yönetmek konusunda her zaman yapılacaklar vardır.
Bu kitabı yazmaya karar vermemde en büyük pay, yıllarca takip ettiğim çocukların anne ve babalarına aittir. Özellikle bu çocukları anlamaya ve onlara yardım etmeye çalışan birçok anne ve baba, benden bu konuda bir kitap yazmamı istemiştir. Bu nedenle bu kitabı yazmaya karar vermem ve yazma aşamasında motivasyonumu sürdürmeme neden olan tüm anne ve babalara sonsuz teşekkürlerimi sunarım. Kitabın onlara bir nebze de olsa yardımcı olması benim için büyük mutluluktur.
